Rozdział 21 [Smile]

- Jak się bawisz? - spytałem się podając mojej dziewczynie colę.

Wzięła ją do ręki i upiła łyka napoju. Spojrzała na mnie swoimi ślicznymi czekoladowymi oczami i uśmiechnęła się.

- Jest wspaniale. Cieszę się, że mogę z wami spędzić trochę czasu i przy okazji się rozerwać.

- To doskonale, że Ci się podoba. Zatańczysz? - spytałem, kiedy z głośników popłynęła wolna muzyka.

Wystawiłem w jej stronę rękę, którą ona od razu chwyciła. Odstawiła naczynie na blat, a następnie udaliśmy się na środek pokoju, gdzie tańczyli Ludmiła wraz z Marco. Położyłem swoje ręce na jej talii, a ona oplotła rękoma moją szyję. Tańczyliśmy wpatrując się sobie w oczy. Niedługo będę mógł zrobić to co powinienem zrobić już dawno..

<3333

- Teraz zrobimy pewną "zabawę". Każdy z nas ma jakieś marzenie. Realne bądź nie. Dzisiaj poświęcimy pół godziny na próbę spełnienia ich lub chociaż urzeczywistnienia. Chciałbym, żebyście poczuli, że wszystko jest możliwe. W końcu razem możemy więcej, prawda? 

Patrzyli na mnie ze zdziwieniem, a jednocześnie z fascynacją. Pewnie nigdy nawet nie marzyli o tym, żeby je spełniać, a teraz ja chcę im pomóc. Są moimi przyjaciółmi. Chcę dla nich jak najlepiej.

- Kto pierwszy? - spytałem patrząc na każdego po kolei.

- Ja - powiedziała moja ukochana - Zawsze miałam marzenie, żeby być modelką. Tak jak z tych wszystkich katalogów. Niestety nigdy nie miałam takiej możliwości - na jej usta wstąpił smutek.

- Ludmiła masz przy sobie aparat?

- Tak, a czemu pytasz?

- Przynieś mi go, a ty Violetta idź się przebierz w twoje ulubione ciuchy - uśmiechnąłem się.

Moja ukochana pognała z ciuchami w rękach do łazienki, a Ludmiła po przedmiot o który prosiłem. Po jakimś czasie obie wróciły. Violetta zaczęła pozować, a ja zacząłem robić jej zdjęcia. Kiedy po około piętnastu minutach skończyła zaczęliśmy oglądać zdjęcia efekt był doskonały. Szczerze mówiąc w stu procentach nadawałaby się na modelkę. Widać było, że jest zadowolona z tych cudownych zdjęć.

- Dziękuję Ci za to, że spełniłeś moje marzenie chociaż po części. Nie wierzyłam, że kiedyś tu nastąpi.

- A jednak - uśmiechnąłem się uroczo - Ludmiła?

- Nie. Ja nie mam marzeń realnych - powiedziała nieśmiało.

Zdziwiłem się. Czyżby się czegoś bała bądź wstydziła?

- Lu każdy ma marzenie, które chociaż po części da się spełnić.

- Ja nie mam. I w sumie dobrze mi z tym.

- Czemu - spytałem ciekawy.

- Bo jeśli miałabym realne marzenia to bym się zawiodła gdyby się one nie spełniły. A tak to coś takiego się nie wydarzy.

Postanowiłem nie drążyć dalej tematu.

- Marco, a jakie jest Twoje marzenie? 

- Kiedyś chciałem być piosenkarzem. Uwielbiam śpiewać.

- Nigdy mi o tym nie mówiłeś. To chociaż przez chwilę się poczuj jak piosenkarz. Zaśpiewać nam coś. Czuj się jakbyś był na scenie i obserwowały Cię tysiące osób.

Usiedliśmy na kanapie odcieniu czerwonego i zaczęliśmy się w niego wpatrywać. Po chwili mój brat zaczął śpiewać. Byłem zachwycony. Nigdy mi się nie chwalił, że ma tak dobry głos. Dopiero teraz widzę, że wiem o nim tyle co nic. Kiedy skończył my zaczęliśmy bić brawo. Na jego ustach widniał szeroki uśmiech.

- Leon, a ty? Jakie masz marzenie? - spytała moja ukochana.

- Moje marzenie się już spełniło - powiedziałem z uśmiechem.

- Tak? A jakie jeśli możemy wiedzieć?

- Moim marzeniem jest, żebyście byli przy mnie - uśmiechnąłem się.

<3333

- Lu na pewno musisz mieć jakieś marzenie - powiedziałem siadając koło blondynki na naszym łóżku.

- Nierealne.

- A powiesz mi chociaż o nim?

- Będziesz się śmiał bo to głupota - powiedziała zażenowana.

- Obiecuję, że nie - uśmiechnąłem  się delikatnie.

- Chciałabym przeżyć mój pierwszy pocałunek.

- Przecież to jest marzenie do spełnienia.

- Być może, ale ja jeszcze nigdy nie miałam chłopaka i myślę, że raczej tak zostanie.

- Czemu niby? Nie dość, że jesteś ładną to i na dodatek wspaniałą dziewczyną. Na pewno nie jeden chłopak chciałby z Tobą być. - uśmiechnąłem się - A ja jako twój przyjaciel pomogę ci to marzenie spełnić - dodałem po chwili nieśmiało.

Ona spojrzała na mnie zdziwionym wzrokiem. Zacząłem się do niej przybliżać, a po chwili złączyłem swoje usta z jej ustami.

- Marzenie spełnione - powiedziałem po oderwaniu.

<3333

Hej.

Tak się prezentuje kolejny rozdział.

Mam nadzieję, że wam się podoba ;)
Szkoda, że jest coraz mniej wyświetleń i komentarzy ;)
Z tego powodu również zaczynam dodawać coraz rzadziej ;)
Sprawiedliwy układ, prawda? ;)

~~~~

Zapraszam ;)

http://enjoy-your-life-and-never-give-up.blogspot.com/

Czytasz - komentujesz - motywujesz ;)
A teraz oddaje głos mojej kochanej Madzi <3
~~~~

Hejoł, jestem xMadelinex, być może kojarzycie mnie stąd (klik), a od teraz będę pomagać Inviśkowi w prowadzeniu tego oto cudnego bloga ;D Mam nadzieje, że szybko mnie stąd nie wywalicie xD I że moje wypociny nie obniżą jakości rozdziałów ;) Rozdział powyżej Invi napisała sama, bo ja, jak być może wiecie, jestem strasznym leniem ;/ Następny powinien być już pisany wspólnie ;) Do następnego! ;*