Rozdział 19 [Smile]

Zapraszam na bloga 

mojej wspaniałej Madzi <3

[Klik]

Obudziłam się, kiedy wyczułam na sobie czyjś wzrok. Otworzyłam leniwie oczy i zobaczyłam przed sobą Leona obserwującego mnie bacznie z uśmiechem.

- Cześć kochanie - powiedziałam czule.

On w odpowiedzi przybliżył się do mnie nieznacznie i musnął moje usta. Z chęcią oddałam pocałunek. Jak to dobrze, że wczorajszy wieczór nie był tylko snem.

- Jak ci się spało księżniczko? - spytał po oderwaniu.

- Wspaniale, bo z tobą. - uśmiechnęłam się.

- Kocham cię - powiedział z uśmiechem.

Rozdział 18 [Smile]

Dedykowany Madzi <3

- Nie mogę uwierzyć, że jeszcze nie wrócili. A jeśli co się stało? Co ja zrobię bez Violetty?

- Ludmiła uspokój się. Na pewno niedługo wrócą.

- Marco, jak ja mam się uspokoić, jeżeli nie wiem gdzie jest moja najlepsza przyjaciółka!? - wyrzuciłam z siebie.

- Może po prostu poszli się przejść. Nie przejmuj się - podszedł do mnie, a następnie objął mnie swoimi ramionami - Są dorośli. Poradzą sobie.

- Poszli się przejść? Poszli się przejść! Po północy! Pewnie, bo każdy kocha nocne przechadzki! - wyrwałam się z jego uścisku, machając rękami i zaczęłam nerwowo chodzić po pokoju.

- Lu! Uspokój się. Gwarantuję Ci, że nic im nie jest.

Rozdział 17 [Smile]

Po chwili oderwaliśmy się od siebie. W dalszym ciągu patrzyliśmy sobie głęboko w oczy. Nie do końca docierało do mnie to, co stało się kilka sekund temu. Ale wiem jedno, bardzo spodobał mi się ten pocałunek. Nigdy nie przeżyłam żadnego, który byłby choć trochę podobny do tego - tak cudownego. To uczucie wręcz rozsadzało mnie od środka. Najchętniej pocałowałabym Leona jeszcze raz, ale nie wiem co on myśli o tym pocałunku, a co dopiero o powtórce. Boję się, że wyjdę przed nim na idiotkę, a nasza przyjaźń tak nagle się skończy. Nie chce go stracić, a po tym incydencie to już w ogóle. Teraz jestem pewna że coś do niego czuje. I to "coś" to "coś więcej", niż przyjaźń. Stało się to czego się bałam najbardziej.

Rozdział 16 [Smile]

Rozdział dedykowany Madzi <3

Wszystkiego najlepszego kochana <3

Właśnie całą czwórką chodzimy po parku i zajadamy się lodami truskawkowymi. Jest bardzo miło i przyjemnie. Panuje luźna atmosfera.

- Co dzisiaj zwiedzamy? - spytałam ciekawa.

- Zawsze chciałam zobaczyć Fontanę Czterech Rzek. - wyznała rozmarzona Ludmiła.

- Ja też chciałbym zobaczyć - powiedział zadowolony Marco.

- Więc chodźmy. - postanowiła blondynka i złapała niepewnie chłopaka za rękę.
Ledwo mrugnęłam, a już zniknęli mi z oczu.

- A ty gdzie chciałabyś iść? - spytał Leon uśmiechając się do mnie.

- Fontanna Di Trevi. - powiedziałam od razu, uśmiechając się do siebie pod nosem. Zawsze chciałam ją zobaczyć.

Rozdział 15 [Smile]

Obudziło mnie słońce przedzierające się przez rolety. Przetarłam delikatnie oczy ręką. Jest za piękny dzień na wylegiwanie się w łóżku. Otworzyłam oczy i zauważyłam, że jestem wtulona w Leona. Jakim cudem? Przecież zasypialiśmy osobno. Ale przy nim czuję się tak dobrze, bezpiecznie. Cieszę się, że jest moim przyjacielem. Już od dawna nie czułam się tak wspaniale. Z jednej strony czasami czuję, że mogę mu zaufać, ale od razu przypomina mi się plan i to, że udajemy przyjaciół. Mam mętlik w głowie. Bo nawet będąc sam na sam jest dla mnie miły. A może po prostu udaje, żeby wszystko poszło po jego myśli?

Rozdział 14 [Smile]

- Ehh, zabiję Violettę - powiedziałam lekko zła.

Nie mogę uwierzyć, że ona mi to zrobiła. Z jednej strony cieszę się, że mogę spędzić z nim więcej czasu, ale z drugiej strony nie jestem dla niego nikim ważnym, więc nie ma obowiązku spędzać ze mną czasu.

- Nie denerwuj się Lu - chwycił moją rękę, którą zaczął gładzić kciukiem.

- A ty nie jesteś zły? - spytałam zdziwiona.

- Nie bo przynajmniej możemy spędzić razem trochę czasu - uśmiechnął się.

- Masz rację - westchnęłam - Czy mi się wydaje, czy Violette i Twojego brata coś łączy?