Capitulo 32 [Amor que sobrevivira todo]

"Bez ciebie nic mi się nie układa , bez ciebie smutno i źle- , chciałabym abyś zawsze tu był , byś do siebie tulił mnie ."

Szatynka nie mogła uwierzyć w to, że jej chłopak wolał pomóc Megan. Bolało ją to. Po jej twarzy spływało mnóstwo łez, których już nawet nie miała siły ścierać. Nigdy nie chciała pokazywać, że jest słaba, ale teraz.. nikt na nią nie patrzył. Wiedziała, że Megan planowała to od początku. I niestety udało jej się to. Żałowała, że w ogóle się to wprowadziła.
"Gdybym nadal mieszkała w domu dziecka to nie poznałabym Leona, nie spotkałabym Megan.. Ale przynajmniej bym nie cierpiała". Nagle usłyszała pukanie do drzwi. 

- Nie chcę nikogo widzieć - powiedziała wymuszonym głosem.

- Violu.. to ja - usłyszała głos Francesci.

- Wejdź..

Brunetka weszła do pomieszczenia, zamknęła za sobą drzwi. Kiedy zobaczyła w jakim stanie jest siedemnastolatka od razu do niej podeszła. Usiadła obok niej na łóżku i ze współczuciem na nią patrzyła.

- Co się stało Violu? - spytała troskliwie.

- Leon i tak suka Megan!

- Co oni Ci zrobili?

- Kiedy pobiłam się z Megan Leon pomógł jej. Niby to taka drobnostka, ale mnie to boli. Ja już jestem przeczulona na takie akcje - westchnęła - Kiedyś Megan odebrała mi mojego chłopaka oraz przyjaciółkę. - Na samo wspomnienie po jej policzku spłynęła łza.

- Violu nie przejmuj się - przytuliła ją - ten kretyn zwany moim bratem po prostu nie docenia tego co ma. Nie wiem jak on mógł wypuścić taki skarb ze swoich rąk.. Idiota - powiedziała lekko zezłoszczona.

- Ja.. go kocham - powiedziała smutnym tonem.

- Wiem. Spróbuj po prostu zapomnieć.

- Ale jak zapomnieć o nim skoro darzę go wielkim uczuciem?

- Nie wiem. Ale nie możesz tu tak siedzieć i płakać.

- A kto mi zabroni?

- Ja. Idziemy zrobić maraton filmowy. - powiedziała z uśmiechem.

- Nie mam ochoty Fran.

- Violu.. proszę Cię.

- No dobrze.

Szatynka otarła swoje mokry oczy szarym rękawem od jej bluzki, a następnie obie udały się do salonu. Włączyły pierwszy lepszy film i zaczęły go oglądać. Nagle drzwi z trzaskiem się otworzyły, a do pomieszczenia weszła wściekła Megan z ręką w gipsie oraz całym nosem poobklejanym plastrami. Na jej twarzy było mnóstwo zadrapań.

- Ty kretynko! Zobacz co zrobiłaś! - krzyknęła w stronę Violetty.

- Uważaj na słowa dziwko! Należało Ci się! A gdybym mogła to byś miała połamane jeszcze dwie nogi!

- Ty suko!

- Tam są schody. Spierdalaj do swojego pokoju!

- Ty..

Kłótnie dziewczyn przerwał krzyk Angie dochodzący z kuchni.

- Violetta, Megan! Chodźcie tu!

Spojrzały na siebie groźnym wzrokiem po czym obie udały się do kuchni. Zastały tam Angie oraz Pablo. Usiadły na drewnianych krzesłach i czekali na to co wujkowie mają im do powiedzenia.

- Tak więc.. - zaczęła niepewnie Angie.

- Wyprowadzamy się - dokończył Pablo.

♥♥♥

Hejka kochani ;)

Tak oto prezentuje się rozdział 32 ;)

Mam nadzieję, że wam się podoba.

Starałam się go napisać jak najszybciej, ale niestety brak czasu robi swoje.

Zapraszam do zakładek.

A najbardziej zapraszam do zakładek "Zapytaj bohatera", "Zapytaj autorkę" oraz "Wasze pomysły".

9 komentarzy - next.

Do następnego ;*

Adios misiaki ;*