Rozdział 1 [Smile]

Młoda szatynka jak co dzień zmierzała do pracy. Jej brązowe włosy powiewały na wietrze. Była spóźniona, ale nie martwiła się tym. Rodzice przepisali na firmę na na nią i na Verdasa. Cieszyła się, że ma źródło stałego dochodu. Z uśmiechem na ustach wkroczyła do środka. Przywołała przyciskiem windę które już po chwili była na odpowiednim pietrze. Weszła do środka i nacisnęła odpowiedni guzik. Po jakimś czasie była na odpowiednim pietrze. Wyszła z windy i udała się do recepcji oznajmić, że jest już w pracy.
Za biurkiem siedziała młoda, a zarazem piękna blondynka. Nazywała się ona Ludmiła i była przyjaciółką młodej Castillo. Wzrok Ferro skierowany był na młodszego Verdasa. Szatynka patrzyła na tą sytuację. Oboje się w siebie wpatrywali. Po jej głowie chodziły myśli "Czemu oni nie wyznają sobie miłości?". Czasami miała ochotę podejść do Marco i wygarnąć mu co myśli o tej sytuacji. Perfidnie było widać, że chcieliby być razem. Podeszła do recepcji i z uśmiechem spojrzała na Ludmiłę czym przerwała jej fascynację brunetem.
- Cześć Ludmiła.
- Cześć Violu.
- Mam na dzisiaj jakieś spotkania?
- Dziś?
Spojrzała na ekran komputera. Po niecałej minucie odpowiedziała.
- Nie, ale na biurko zostawiłam Ci masę papierów które musisz podpisać i dodatkowo Leon powiedział, żebyś do niego przyszła jeśli będziesz miała czas.
- To konieczne? - spytała zniesmaczona.
- Tak. Wiem, że go nie lubisz, ale przyzwyczaj się, że musisz z nim pracować.
- Nawet mi o tym nie przypominaj. - powiedziała, a jej usta wygięły się w prostą linię - Mogłabyś mi zrobić kawę?
- Jasne - odpowiedziała wstając.
- Będę u sobie w gabinecie - oznajmiła.
Udała się do swojego biura. Westchnęła kiedy zobaczyła stertę papierów. Usiadła na wygodnym, skórzanym fotelu koloru czarnego, a następnie zaczęła wykonywać swoją pracę.

(*•*)

- Leon ten projekt może nam zagwarantować niezłą reklamę - swój wzrok przeniósł na brata.

- Ale Marco Violetta się nie zgodzi. Ona mnie nienawidzi.

- Bez jej zgody to my gówno zrobimy. Nie możesz jej jakoś przekonać?

- Jak mam ją niby przekonać? Jest po prostu rozpieszczoną córeczką jej rodziców. Wie jakie mam o niej zdanie. Dodatkowo mnie nienawidzi. Myślisz, że coś zdziałam? To się grubo mylisz.

- W takim razie jesteśmy na przegranej pozycji. Przemyśl to wszystko.

Ostatni raz spojrzał na brata, a następnie wyszedł z jego gabinetu. 

(*•*)

- Cześć Violu - oznajmił wchodząc do biura Castillo.

- Co ty nagle taki miły jesteś?

Podeszła do szafki i próbowała ściągnąć folder z najwyższej półki. Niestety nie mogła ich dosięgnąć. Verdas podszedł i pomógł jej. Podał jej do ręki przedmiot.

- Sama bym sobie poradziła - warknęła.

- Nie denerwuj się - powiedział łagodnym tonem.

- Jakby Cię tu nie było to bym się nie denerwowała.

- Nie przychodzę do Ciebie, żeby się z Tobą kłócić.

- Wow! To jakaś nowość. Żartujesz sobie?

- Nie. Przychodzę do Ciebie z pewną propozycję.

Szatynka po chwili odpowiedziała.

- Masz 5 minut, a potem spadaj.

(*•*)

Hejka moi kochani <3

Przychodzę do was z nową historią <3

Musicie mi wybaczyć, ale nie wiedziałam o czym mam pisać w tamtej historii.

Po prostu powoli odechciewało mi się pisać jak pomyślałam, że będę musiała napisać rozdział tamtej historii.

Mam nadzieję, że ta historia wam się spodoba.

Dziękuję Vicky B-Lover która pomagała mi wymyśleć tą historię i za pomysły które mi podsuwała <3

Kocham Cię <3

Oczywiście zapraszam na jej cudownego bloga którego serdecznie polecam <3

[Klik]

Prologu nie ma bo nie umiem pisać prologów ;)

Do następnego <3

Adios misiaczki <3