Rozdział 3 [Smile]

Przeczytaj notkę pod rozdziałem.

Delikatnie zapukała w drzwi. Kiedy usłyszała donośne 'proszę' weszła do środka.
- Nie przeszkadzam? - spytała niepewnie.
- Nie. Wchodź.
Ręką wskazał na krzesło na którym szatynka usiadła.
- W jakiej sprawie do mnie przyszłaś?
- Już przemyślałam Twoją propozycję - powiedziała pewnie.
- I jaka jest Twoja decyzja? - spytał ciekawy.

- Pomogę Ci - powiedziała z uśmiechem.
- Dziękuję to wiele dla mnie znaczy.
- Nie ma za co. Chcę żeby moja przyjaciółka była szczęśliwa.
- I będzie. Jaki jest nasz plan?
- Nie wiem. Masz jakiś pomysł? - spytała z uśmiechem.
- Może po prostu będziemy chodzili w jakieś miejsca we czwórkę, a potem ich zostawiali sam na sam?
- Nie jest to plan doskonały - stwierdziła.
- Czemu?
- Po pierwsze oni nie są głupi i widzą, że się nienawidzimy.
- To na ten czas będziemy się zachowywali jak przyjaciele.
- Myślisz, że uwierzą? - spytała niezbyt przekonana.
- Jeśli będziemy przekonywujący to jest to prawdopodobne.
- A co jak zaczną coś podejrzewać?
- Postaram się, żeby tak nie było - na jego ustach pojawił się ogromny uśmiech.
- A po drugie jaką mamy pewność, że po prostu po tym jak ich zostawimy nie wrócą do domu?
- Bo widać, że są w sobie zakochani. Dla nich takie spędzanie czasu razem będzie bardzo dobrym rozwiązaniem i na pewno z tego nie zrezygnuję.
- Od kiedy zaczynamy nasz plan?
- Najlepiej od jutra.
- Czyli od jutra zachowujemy się jakbyśmy byli przyjaciółmi? - spytała.
- Tak. Mam nadzieję, że w to uwierzą.
- A co jak się spytają skąd taka zmiana?
- Po prostu powiemy, że bardzo się polubiliśmy.
- Oby uwierzyli - oznajmiła wstając z krzesła.
- Violu.
Spojrzała na niego swoimi czekoladowymi oczami.
- Coś jeszcze?
- Przemyślałaś sprawę tego projektu? - spytał ciekawy.
- Mówiłam Ci to tyle razy, ale powiem jeszcze raz. Nie zgadzam się na ten projekt.
Ostatni raz spojrzała na niego, a następnie wyszła z jego gabinetu i skierowała się do wyjścia.

(*•*)

Szatynka wraz z Verdasem siedzieli na czarnej kanapie w jego gabinecie czekając na Marco i Ludmiłę których chwilę temu zaprosili. Po chwili usłyszeli pukanie do drzwi. Kiedy szatyn powiedział 'proszę" do środka wszedł jego brat oraz przyjaciółka Castillo. Usiedli na fotelach naprzeciwko nich. W ich oczach było zdziwienie kiedy widzieli Violettę i Leona nie kłócących się. Nie wierzyli, że w ogóle kiedykolwiek będzie to możliwe.
- Po co nas tu ściągnęliście? - spytał nie kryjąc swojego zdziwienia.
- Chcieliśmy was zaprosić na wieczór filmowy - uśmiechnął się.
- A od kiedy wy się tak lubicie? - podniósł pytająco brew.
- Od dosyć dawna tylko po prosty baliśmy się jak na to zareagujecie.
Delikatnie objął szatynkę ramieniem. Dziewczyna pomimo zdziwienia wtuliła się w niego. Ludmiła i Marco nie mogli w to uwierzyć. Ale w głębi serca cieszyli się z tego.
- To jak? Zgadzacie się? - spytała dwudziesto paro latka.
Ferro i młodszy Verdas Spojrzeli na siebie z uśmiechem po czym kiwnęli twierdząco głowami.

(*•*)

Zawiodłam się na was.
Konkurs trwał ponad miesiąc.
A wy to mieliście w głębokim poważaniu.
A może teraz ja zachowam się tak samo i zawieszę bloga?
Hmmm??
Wtedy byście zobaczyli jak ja się czuję.
Na razie nie mam podjętej decyzji, ale myślę, że blog po prostu zostanie zawieszony.
Tyle w tym temacie.