Rozdział 2 [Smile]

- Mów o co ci chodzi - pospieszała go szatynka.
- Zauważyłaś to jak Marco i Ludmiła się na siebie patrzą?
- Trudno nie zauważyć. Każdy normalny człowiek się na kogoś patrzy. - powiedziała znudzona.
- Ale od razu widać, że się sobie podobają.
- No co Ty nie powiesz - odparła z przekąsem.
- Violetta ja mówię poważnie. Chcę, żeby mój brat był szczęśliwy.
- Nie może on jej po prostu powiedzieć co czuje? - spytała siadając na fotelu.

- Skoro tego do tej pory nie zrobił to raczej nie zrobi.
- I co ja mam niby z tym zrobić?
- Pomóc mi ich zeswatać.
- Nie - odpowiedziała bez zastanowienia.
Zanim Verdas zdążył coś odpowiedzieć do gabinetu weszła Ludmiła z kawą. Spojrzała na nich zdziwionym wzrokiem. Odstawiła kubek na biurku, a następnie bez słowa wyszła z pomieszczenia.
- Nie zależy Ci na szczęściu przyjaciółki?
- Zależy, ale nie chcę tego osiągać poprzez swatanie.
- Zrozum, że żadne z nich nie zrobi pierwszego kroku.
- Nawet jeśli to po co ja Ci jestem potrzebna? - spytała podejrzliwie.
- Po prostu bardzo mi w  tym pomożesz. Będziemy robili spotkania w czwórkę i tym podobne. Nie musisz się ze mną zaprzyjaźniać, ale pomóż mi, żeby mój brat i Twoja przyjaciółka byli szczęśliwi.
- Nie wiem.. zastanowię się nad tym, a teraz wyjdź.
Dwudziesto-paro latek wykonał polecenie szatynki i opuścił pomieszczenie.

(*•*)

- Po co przyszedł do Ciebie Leon? - spytała ciekawa zajadając się ciastem czekoladowym.

- Sprawy biznesowe - odpowiedziała bez zastanowienia.

- To nie wyglądało jak sprawy biznesowe. Wyglądaliście jak dobrzy przyjaciele.

- Nawet tak nie mów - powiedziała od razu. - Po prostu przyszedł podpisać papiery bo go o to prosiłam.

- Tylko? - spytała ciekawa.

- Tak, tylko. Nie rozmawiajmy o nim. Może powiedz co u Ciebie? - spytała ciekawa szatynka.
- Eh.. co by tu opowiadać. Nic ciekawego. Od rana do wieczora w firmie, po

przyjściu do domu kładę się spać i tak mija każdy mój dzień.

Blondynka upiła łyka kawy.

- A masz chłopaka? - Violetta się uśmiechnęła.

- Nie - odpowiedziała bez zastanowienia.

- A masz kogoś na oku?

Widać było, że zastanawiała się nad odpowiedzią.

- Nie.

"Kłamie" - pomyślała szatynka. Ale nic już nie chciała mówić. Coraz bardziej przekonywała się do planu Verdasa..

(*•*)

Szatynka bardzo długo zastanawiała się nad propozycją szatyna. Nie wiedziała czy ma mu w tym pomagać. Z jednej strony chciała, żeby jej przyjaciółka była szczęśliwa, ale z drugiej nie chciała ingerować w jej życie. Musiała podjąć bardzo ważną decyzję. Z jednej strony był też Verdas którego bardzo nienawidziła. A on tak z dnia na dzień przychodzi z tym akurat do niej..? Wahała się czy przypadkiem nie zrobi źle, ale podjęła decyzję. Skierowała się do biura Verdasa..

(*•*)

Hejka <3

Przychodzę do was z nowym rozdziałem ;D

Mam nadzieję, że ta historia wam się podoba ;*

Mam na nią wiele pomysłów, więc pewnie tak szybko się nie skończy ;D

I może rozdziały będą częściej niż co tydzień? ;D
Zapraszam: http://enjoy-your-life-and-never-give-up.blogspot.com/

Czytasz - komentujesz - motywujesz <3

Do następnego <3

Adios misiaki <3