Rozdział 11 [Smile]

Ludmiła spojrzała na nich podejrzliwie.
- Co wy robiliście pod drzwiami? - spytała przeszywając ich wzrokiem.
Leon spojrzał na Violettę wzrokiem typu "mów".
- Chciałam iść do swojego pokoju poprawić makijaż - uśmiechnęła się.
- A oni co tu robili? - wskazała palcem na Verdasa i Cauviglię.
- Oni..
- My chcieliśmy jej pomóc - wtrącił Leon - Francesca umie robić doskonały makijaż.

- Skąd wiesz? Służysz jej jako lalka na której robi makijaż? - Marco się zaśmiał.
Leon spiorunował go wzrokiem.
- Może zrobimy sobie maraton filmowy? - zaproponowała Castillo.
- Wspaniały pomysł - powiedziała Ferro z ogromnym uśmiechem na ustach.
Wszyscy udali się do salonu. Marco i Ludmiła usiedli na kanapie, a reszta ułożyła się na ziemi na której były rozłożone poduszki i koce. Przyjaciele zdecydowali się na komedię romantyczną. Chłopacy nie byli chętni, ale po namowach dziewczyn wreszcie się zgodzili. Film się zaczął, a wszyscy z uwagą zaczęli oglądać. Castillo kątem oka spojrzała na sofę. Zauważyła, że Ludmiła jest wtulona w Marco. Następnie jej wzrok skierował się na Leona i Francesce. Starszy Verdas leżał na ziemi przykryty kocem, a młoda brunetka była w niego wtulona. Violetta poczuła ukłucie w sercu. Nie mogła tego znieść. Z chwili na chwilę coraz bardziej nienawidziła Francesci. Tylko czemu? Tłumaczyła to sobie tym, że Cauviglia zachowuje się dziwnie. Ale czy to jest jedyny powód?

(*•*)

Młodą Castillo obudził głośny dźwięk tłuczonego szkła. Natychmiast otworzyła oczy i spojrzała w tamtą stronę. Zauważyła Verdasa zbierającego resztki wazonu. Zaśmiała się. Podniosła się jednocześnie prostując plecy i udała się w tamtą stronę.

- Ale z ciebie niezdara - zachichotała.

Leon spojrzał na nią morderczym wzrokiem i wrócił do poprzedniej czynności.

- Daj pomogę Ci.

- Odsuń się bo się pokaleczysz - powiedział czule.

- Poradzę sobie - oświadczyła.

- Nie Vilu. A tak w ogóle to Marco, Ludmiła i Francesca prosili, żebym przekazał Ci, że musieli już iść.

- A ty co tu robisz? - spytała ciekawa.

- Pomagam ci sprzątać - oznajmił z uśmiechem.

- Przepraszam, że spytam, ale gdzie ty tu widzisz syf? - spytała z rozbawieniem w głosie.

- No dobra. Zostałem bo chciałem z Tobą porozmawiać.

- O czym?

- Myślę, że nasz plan zaczyna działać - oznajmił zadowolony.

- To dobrze - uśmiechnęła się delikatnie.

- Ale nie są jeszcze wystarczająco blisko - powiedział z grymasem na ustach.

- To się da załatwić - na jej ustach pojawił się cwaniacki uśmiech.

(*•*)

Hejoł misiaki <3

Co u was? ;D
Tak się prezentuje kolejny rozdział ;D

Haha Vilu nie lubi Fran XD

Jak przykro xD

Ja tam ją bardzo lubię ;D

A wy? ;D

Czytasz - komentujesz - motywujesz <3

Do następnego <3

Adios misiaki <3