Rozdział 7 [Smile]

- Oo czy to nie przypadkiem Verdas ze swoją asystentką? - spytała uśmiechnięta Ludmiła wskazując na rozmawiającą dwójkę.
- Nie lubię jej - oznajmiła Violetta.
- A ja wiem dlaczego.
- Dlaczego niby?
- Bo Leon Ci się podoba - oznajmiła radośnie.
- Nie Ludmiła. On jest tylko moim dobrym przyjacielem.
- To czemu nie lubisz Francesci?

- Bo wydaje się jakaś dziwna.
- Dramatyzujesz.
Violetta była zła, że jej najlepsza przyjaciółka tak sądzi. Myślała, że chociaż ona ją wesprze. Jej wzrok skierował się na Cauviglię i Verdasa. Byli uśmiechnięci, rozmawiali jakby byli bardzo dobrymi przyjaciółmi, a nawet parą. Byli szczęśliwi.

(*•*)

- Fran dziękuję, że mi pomagasz - powiedział zadowolony szatyn.

- Nie ma za co. Dla mnie to sama przyjemność - oznajmiła upijając łyka kawy.
- Może opowiesz coś o sobie skoro mamy ze sobą pracować? - uśmiechnął się.
- Zależy co chcesz wiedzieć.
- Najlepiej wszystko.
- Jestem Francesca Cauviglia, mam 23 lata i interesuję się innymi krajami. Uwielbiam uczyć się języków. Moim innym hobby jest również muzyka. Kocham śpiewać i grać na instrumentach. Jestem jedynaczką czego bardzo żałuję. I to tak w skrócie o mnie. Ale zdradzę Ci tajemnicę.. bardzo Cię lubię - uśmiechnęła się

(*•*)

Szatyn bezszelestnie wszedł do biura swojej udawanej przyjaciółki. Zauważył ją siedzącą nad stertą papierów. Po cichu podszedł i nachylił się nad jej uchem szepcząc ciche "Dzień dobry". Dwudziestoparolatka wzdrygnęła się. a jej wzrok przeniósł się na Verdasa.

- Leon przestraszyłeś mnie - powiedziała do niego z wyrzutem.

- Nie powinnaś tyle czasu siedzieć w pracy.

- A to niby czemu?

- Przemęczysz się.

- Ale jak dobrze wiem Ciebie to nie interesuje - spojrzała na niego podejrzliwie - jeszcze parę dni temu życzyłbyś mi najgorszego.

- Nadal nie darzę Cię sympatią, ale plan nadal obowiązuje, więc się tego trzymaj. Violetta czemu ty zawsze jesteś taka wredna?

- Nie wredna, ale szczera. A to dwie różne rzeczy - odpowiedziała z przekąsem.

Kiedy chciał jej coś odpowiedzieć do biura weszła Ludmiła. Spojrzał na blondynkę i szatynkę, a następnie wyszedł z pomieszczenia.

(*•*)

Kiedy Verdas miał wychodzić z firmy przypomniało mu się, że miał podpisać papiery które obecnie znajdowały się w biurze Castillo. Zamknął drzwi, a następnie udał się w wyznaczone miejsce. Zauważył, że światła się palą. Zdziwił się. Przecież nikogo nie było w firmie. Powolnie, a zarazem bezszelestnie otworzył drzwi. Kiedy ujrzał współwłaścicielkę firmy odetchnął z ulgą.

- Co ty tu robisz o tej porze? - spytał zdziwiony.

- Muszę zrobić projekt dla Grande Design. - odpowiedziała zmęczonym głosem.

- A czy my nie robiliśmy tego tydzień temu?

- Robiliśmy, ale Ludmiła przypadkiem to usunęła, a ten projekt jest potrzebny na jutro.

- Czemu mi o tym nie powiedziałaś?

- A czemu miałabym Cię o tym powiadomić? - spytała zaciekawiona.

- Razem to robiliśmy, więc to chyba oczywiste, że ci pomogę.

- Łaski bez. Nie potrzebuję Twojej pomocy.

- Nie lituję się nad tobą. Violetta nie odpychaj mnie od siebie - zielonooki usiadł obok kobiety i złapał ją za rękę. - Zrobię to, a ty jedź do domu.

- Nie. Jeśli mamy to robić to robimy to razem - delikatnie się uśmiechnęła.

- Na pewno nie potrzebujesz odpoczynku? - spytał zmartwiony.

- Nie - odpowiedziała bez zastanowienia.
- W takim razie do roboty - powiedział zadowolony.

- Leon.. - powiedziała nieśmiało.

- Tak?

- Dziękuję, że mi pomagasz - uśmiechnęła się, a następnie wtuliła się w szatyna.

(*•*)

Hej ;)

Tak się prezentuje kolejny rozdział ;)

Mam nadzieję, że wam się podoba ;)

Historia coraz bardziej się rozwija ;)

***

Zapraszam na bloga na którym jest coraz więcej OS.

Macie duży wybór ;)

Zapraszam :)

http://enjoy-your-life-and-never-give-up.blogspot.com/

Czytasz - komentujesz - motywujesz <3

Do zobaczenia ;)

Adios misiaki <3