Rozdział 6 [Smile]

- Robimy spaghetti?
- A nie lepiej pizzę? Będzie tak luźniej, będą mogli porozmawiać.
- Okey. Wyciągnij z szafek miski, a ja wyciągnę potrzebne produkty - uśmiechnęła się.
- Dobrze.
Szatyn wykonał jej polecenie i już po chwili wszystkie potrzebne rzeczy stały na półce. Dziewczyna zaczęła wyrabiać i ugniatać ciasto. Szatyn przyglądał jej się z ciekawością. Po chwili podszedł do niej od tyłu i położył swoje ręce na jej.

- Co robisz? - spytała zdziwiona.
- Pomagam Ci ugniatać ciasto - zaśmiał się.
Dwudziestoparolatka przymknęła oczy i zachwycała się delikatnym dotykiem Verdasa. Dziewczyno co ty robisz?! podpowiadała jej podświadomość. Po chwili opamiętała się. Zdjęła jego ręce ze swoich dłoni, wytarła je w ścierkę, a następnie usiadła na blacie.
- Skoro jesteś takim dobrym kucharzem to powodzenia - jej usta wygięły się w uśmiechu.

(*•*)

- Mmm pyszna. Sami robiliście? - spytała Ludmiła.

- Oczywiście.

- Ja chyba będę u was obiady zamawiała - zaśmiała się.

Zanim Violetta zdążyła jej powiedzieć zakryła ręką buzię i pobiegła do łazienki. Leon oczywiście poszedł za nią. Szatynka wpuściła go do środka i zakluczyła drzwi.

- Pamiętasz plan? - spytała go cicho.

- Tak. Idziemy do nich, mówię, że źle się czujesz i, że odwiozę Cię do domu.

- Miejmy nadzieję, że to wypali i choć trochę się do siebie zbliżą.

- Bądźmy dobrej myśli - uśmiechnął się czule.

- Idziemy? - spytała.

- Tak. Przytul się do mnie.

- Co? Czemu?

- Żeby widzieli, że źle się czujesz, ledwo się trzymasz na nogach itd.

- No okey - uśmiechnęła się.

Wykonała prośbę szatyna po czym oboje wyszli z łazienki. Udali się do salonu w którym przebywali Ludmiła i Marco.

- Violu wszystko w porządku? - zapytała zmartwiona blondynka.

- Tak tylko po prostu źle się czuję. Nie chcę wam psuć wieczoru, więc Leon mnie odwiezie - delikatnie się uśmiechnęła.

- Ja Cię mogę odwieźć - oznajmiła Ferro.

- Nie Lu. Leon mnie odwiezie.

- Na pewno?

- Tak. Bawcie się dobrze. - oznajmiła, a następnie wraz z Leonem udała się do wyjścia.

(*•*)

- Opowiadaj - powiedziała szatynka zajadając się kanapką.

- Ale o czym? - spytała zdezorientowana blondynka.

- O wczorajszym wieczorze.

- Nie ma o czym opowiadać. - oznajmiła bez zastanowienia.

- Czemu? Przecież spędziliście razem wieczór. - oznajmiła z uśmiechem.

- Tak, bo jesteśmy przyjaciółmi. A teraz ja mam pytanie. Co Cię łączy z Verdasem? - spytała patrząc podejrzliwie.

- Przyjaźń. - odpowiedziała bez zastanowienia.

(*•*)

Hejoł ;)

Przychodzę do was z kolejnym rozdziałem ;)

Akcja powoli się rozwija ;)

Mam nadzieję, że rozdział wam się podoba ;)

Zaprasza was na mojego i Vicky B-lover bloga ;)

http://smile-and-never-lose-hope.blogspot.com/

Oraz zapraszam na mojego bloga z OS na którym nadal trwa nabór ;)

http://enjoy-your-life-and-never-give-up.blogspot.com/

Czytasz - komentujesz - motywujesz <3

Do następnego ;)
Adios misiaki ;)