Capitulo 23 [Amor que sobrevivira todo]

"Szukałam zaufania i znalazłam je w Tobie"

Jej oczom ukazały się dwa konie których panicznie się bała.
- Leon.. co to jest?
 - Niespodzianka.
- Przecież wiesz, że boję się koni - powiedziała przestraszona.
- Ich wcale nie trzeba się bać. One są do ludzi przyjaźnie nastawione. A ja dziś nauczę Cię na nich jeździć. - oznajmił z uśmiechem.
- Ja niego nie wsiądę.
- Violu wiem, że się boisz, ale z czasem trzeba pokonać każdy lęk.

- Konie nie lubią mnie, a ja nie lubię ich i koniec kropka.
- Jeśli nie chcesz sama to możemy pojechać na jednym koniu.
- Ale Leon..
- Nie przyjmuję odmowy. Chodź - pociągnął ją za rękę w stronę zwierzęcia.
Chłopak pomógł usiąść siedemnastolatce na konia, a następnie sam usiadł. Szatynka od razu się w niego mocno wtuliła.
- Violu..
- Tak?
- Dusisz.
- Przepraszam - poluźniła uścisk.
Para przyjaciół zaczęła wolno jechać. Czekoladowo-oka zachwycała się przyrodą. Mimo, że była przyzwyczajona do miasta to wieś wolała sto razy bardziej. jasno niebieskie niebo ślicznie współgrało z pięknym krajobrazem. Położyła głowę na ramieniu Leona i podziwiała piękne krajobrazy.
- Księżniczko już jesteśmy - szepnął jej do ucha.
Siedemnastolatka spojrzała przed siebie i ujrzała koc na którym stał kosz piknikowy. A niedaleko było jezioro. Szatyn zszedł z konia, a następnie pomógł to samo zrobić dziewczynie. 
- Sam to zrobiłeś? - spytała zachwycona.
- Tak. Chciałem spędzić dzień z moją przyjaciółką.
- Dziękuję - powiedziała po czym go przytuliła - jesteś kochany.
Chłopak uśmiechnął się.Po skończonym uścisku usiedli na narzucie i zaczęli jeść przygotowane przekąski które obojgu bardzo smakowały. Po skończeniu spożywania jedzenia udali się do brzegu stawu.
- Leon dziękuję za wszystko. Dziękuję, że mnie spierasz. Bez Ciebie nie byłabym sobą.
- Nie ma za co. To ja dziękuję za to, że jesteś księżniczko. - delikatnie pocałował ją w czoło.
Szatyn wziął swoją przyjaciółkę i zaczął nieść w niewiadomym kierunku.
- Leon.. gdzie ty mnie niesiesz?
Chłopak nie odpowiedział. Po chwili wrzucił ją do jeziora. Niestety, a może stety szatynka pociągnęła go za sobą i oboje wpadli do wody.
- Głupek - zaśmiała się.
- Ale Twój głupek - oznajmił z promiennym uśmiechem.
Nagle spojrzeli sobie głęboko w oczy i zaczęli się do siebie przybliżać...

♥♥♥

Hejoł ziomeczki <3

Rozdział krótki bo zaraz idę do szkoły XD

Rozdział bez ładu i składu, ale co tam XD

Hihi Leon i Violetta na pikniku ;D

A dzisiaj mały szantażyk ;D

8 komentarzy - next ;D

Czytasz - komentujesz - motywujesz <3

Do następnego <3

Adios ziomeczki <3