Capitulo 28 [Amor que sobrevivira todo]

"Tylko tobie swoje serce dam . Już nigdy skarbie nie będziesz sam . Razem z tobą chce budzić się każdego dnia i wiedzieć że na zawsze ciebie mam"

- Grzeczniej może?

- Nawet na to nie licz - powiedziała oschle.

- Będą tu mieszkała. Cieszysz się?

- Po moim trupie. Wypierdalaj i nigdy nie wracaj.

- Oj Violu.. Ja się przecież zmieniłam.

- Ty się nigdy nie zmienisz! Jesteś zwykłą suką i dziwką!

- Nie nazywaj mnie tak!

- Będę!

- Leoś jak możesz chodzić z.. takim czymś - wskazała na szatynkę.

- Ty szmato! 

Violetta rzuciła się na dziewczynę. Leon od razu zaczął ją przytrzymywać, żeby nie zrobiła Megan krzywdy.

- Violu chodź może do pokoju - powiedział stanowczo.
Siedemnastolatka ze łzami w oczach poszła do swojego pokoju. Nie spodziewała się, że kiedykolwiek jeszcze ją spotka. Z całego serca ją nienawidziła. Szatyn od razu poszedł za swoją dziewczyną.
- Leoś zostań. Daj jej ochłonąć. - powiedziała szatynka.
- Mogę się dowiedzieć czemu ona tak zareagowała?
- Sama nie wiem.
- Powiedz prawdę.
- Mówię prawdę.
Zielono - oki ostatni raz na nią spojrzał po czym udał się do pokoju swojej dziewczyny. Zastał ją tam płaczącą. Od razu do niej podszedł i przytulił. Dziewczyna wyrwała się z jego uścisku.
- Violu co się stało?
- Nie ważne. - rękawem bluzki delikatnie wytarła łzy.
- Dla mnie ważne. Czemu tak zareagowałaś?
- Leon.. daj mi spokój.. chcę być sama.
- Ale..
- Nie. Po prostu wyjdź.
Siedemnastolatek wykonał prośbę. Kiedy była już sama wyciągnęła z szafki długopis oraz pamiętnik w którym zaczęła pisać.

Drogi pamiętniku.
Czemu wszystko musi się spieprzyć? Było już tak dobrze. Powoli wszystko zaczęło się układać. Mam przy sobie Leona, Marco, Angie i Pablo. Spodobało mi się moje nowe życie. Ale teraz.. pojawiła się Megan. Miałam nadzieję, że już jej nigdy nie spotkam. Ale niestety dzisiaj ją zobaczyłam.. A co najgorsze będzie mieszkała w tym domu co ja. Nie wiem jak ja to wytrzymam. Wiem tylko jedno... nigdy jej nie wybaczę. Jest zwykłą suką..

Nagle usłyszała pukanie do drzwi. Po chwili otworzyły się i ujrzała Marco. Kiedy zobaczył ją taką zapłakaną usiadł obok niej i spojrzał na nią pytającym, a zarazem troskliwym głosem.

- Violu co się stało? - spytał troskliwie.

- Wszystko jest źle.

- O co chodzi?

- Nie zrozumiesz. Po prostu mnie przytul. Tego mi potrzeba najbardziej.

Brunet od razu wykonał jej prośbę.

- Dziękuję.

***

Drogi pamiętniku!

Nienawidzę tej suki. Castillo.  Zawsze była dla każdego lepsza. A wcale taka nie jest. Udaje taką pokrzywdzoną przez los żeby każdy jej współczuł i był dla niej miły. Ale na mnie to nie działa. Leon w ogóle nie ma gustu. Znalazł sobie taką kretynkę. Zemszczę się na Violetcie. Ona pożałuje, że w ogóle mnie poznała...

♥♥♥

Hola chicas/chicos <3

Jak zawsze powiem xD

Rozdział krótki, notka krótka xD

Jak zawsze ;D xD

Mam do was takie istotne pytanie ;D

Co byście chcieli na 100 tys. wyś.? ;D

Wiem, że jeszcze długo czasu minie zanim te 100 tys. będzie, ale co tam xD

Pewnie napiszę OS, może zrobię konkurs (nie wiem jeszcze. Bo we wcześniejszym konkursie brała udział 1 osoba -.-).

Ale wy też coś możecie wymyślić ;D

Nie. Nie wstawię mojego zdjęcia :)

Swoje propozycje możecie podawać w komentarzach ;d

Także czekam na propozycje ;D

Jeśli przeczytałeś notkę napisz w komentarzu "Traktor xD"

To na tyle ;d 

Czytasz - komentujesz - motywujesz <3

Do następnego <3

Adios misiaki <3