Capitulo 14 [Amor que sobrevivira todo]

"Chciałabym mieć świadomość, że w każdym momencie, czekają na mnie ramiona w których mogę czuć się bezpiecznie."

- Wróciłem do domu braciszku.

- Czemu mnie o niczym nie powiadomiłeś?

- Mama powiedziała, że dopóki nie wróci to mam zamieszkać u jakiejś Violetty Castillo. A tak w ogóle widzę, że znalazłeś sobie dziewczynę.

- To nie moja dziewczyna.

- A kto?

- Przyjaciółka.

- To piękną masz przyjaciółkę. Jak masz na imię ślicznotko? - spytał z uwodzicielskim uśmiechem.

- Violetta Castillo. A ty..?

- Marco Verdas. Czyli to z Tobą będę mieszkał przez 3 dni?

- Niestety.

- Ja wezmę telefon, a wy sobie porozmawiajcie.

Ostatni raz spojrzał na swoją przyjaciółkę, a następnie wszedł do domu.

- Co ty ślicznotko robisz na wsi? Nigdy Cię tu nie widziałem.

- Po pierwsze to nie mów na mnie "Ślicznotko", a po drugie nie muszę Ci się z niczego spowiadać.

- Mmm zadziorna. Lubię takie.

- Mogę Cię o coś prosić?

- Jasne skarbie.

- Zamknij się i się do mnie nie odzywaj.

- Słoneczko nie mów tak.

Cisza.

- Nie bądź taka.

Castillo dalej się do niego nie odzywała. Kiedy miał ponownie się odezwać wrócił Leon.

- Już jestem. Idziemy?

- Jasne - powiedziała szatynka.

Wzięła Verdasa za rękę i cała trójka udała się do domu.

***

- Zaprowadzisz mnie do mojego pokoju?

- Leon możesz to zrobić za mnie?

- Ale ja wolę, żebyś to Ty zrobiła. - powiedział Marco.

- Ehh.. no dobrze. Chodź.

Marco wziął do ręki swoją walizkę, a następnie poszedł za dziewczyną. Po chwili byli na miejscu. Marco odłożył walizkę na podłogę, a Violetta skierowała się w stronę wyjścia. 

- Violetta zaczekaj.

- Czego znowu ode mnie chcesz? - odwróciła się w jego stronę.

- Przeprosić.

- I czemu mam Ci wybaczyć?

- Bo ja Cię bardzo o to proszę?

- Potrafię wybaczyć błąd jeśli Ty potrafisz się do niego przyznać. Jeżeli nie będziesz się już tak zachowywał to może wybaczę.

- Nie będę już się tak zachowywał.

- Obiecujesz?
- Obiecuję.
- To wybaczam - oznajmiła z uśmiechem.

- Może poznajmy się od nowa?

- Jasne.

- To opowiedz coś o sobie.

- Nie ma za bardzo co mówić. ale ty powiedz coś o sobie.

- No dobrze. Nazywam się Marco Verdas. Mam 17 lat. 4 lata mieszkałem u cioci. Do tej pory nie miałem żadnej dziewczyny. Moim ulubionym kolorem jest niebieski.

***

- Może pójdziemy coś ugotować? Jestem bardzo głodna.

- Jasne. Chodźmy.

Marco i Violetta udali się na parter domu. Skierowali się do kuchni w celu przygotowania posiłku.

- Co robimy na obiad?

- Może pizze?

- No dobrze.

- Marco wyjmij z lodówki jajka i mleko , a ja wezmę mąkę i miski

- Okey.
Brunet podszedł do lodówki i wyjął produkty które były potrzebne. Kiedy wszystkie składniki były na blacie zaczęli prace.

- Violu masz coś na nosku

- Co ?- zapytała

- To - powiedział Marco i sypnął na nią mąką      

- No wiesz co ? - zaśmiała się

- Tak? - spytał i także się zaśmiał

- To - i usmarowała mu całą twarz mąką po czym zaczęła uciekać.

Brunet natychmiastowo zaczął ją gonić. Gonili się przez jakiś czas. Kiedy był blisko niej wyszło tak niefortunnie, że on przewrócił się na nią i byli bardzo blisko siebie. Popatrzyli sobie głęboko w oczy. Powoli zaczął się przybliżać do dziewczyny...

♥♥♥

Hejo misiaki <3

Tak, tak xD

Możecie mnie zabić za tą końcówkę rozdziału xD

Zastanawiałam się czy to nie jest za szybko XD

Ale gdybym miała pisać te akcje "wolniej" to ta akcja byłaby za jakieś 15 rozdziałów XD

Więc chyba tak jest dobrze ;3

Ciekawe ile będę miała hejtów za tą końcówkę xD

Czytasz - komentujesz - motywujesz <3

Do następnego misiaczki <3

Adios <3