Capitulo 10 [Amor que sobrevivira]

"Czeka cie długie, dobre życie pełne wspaniałych oraz koszmarnych chwil, których teraz nie potrafisz sobie nawet wyobrazić"

Szatynka wstała dosyć późno. Na zegarku widniała godzina 11.04. (Violetty pierwszy dzień to był piątek, ponieważ w czwartek przyjechała. Więc teraz jest sobota.). Przeciągnęła się, a następnie podniosła się do pozycji siedzącej. Założyła swoje ciepłe kapciuszki w których podreptała do szafy z której wyciągnęła ubrania na dzisiejszy dzień. Udała się do łazienki w której zaczęła wykonywać poranne czynności. Po jakimś czasie była gotowa. To już dziś. To dziś wyjeżdżają. Nienawidziła ich za to. Powolnym krokiem udała się do kuchni w której zastała wujka i ciocię.

- Cześć Violu.

Dziewczyna nie odpowiedziała. Zrobiła sobie mleko z płatkami owsianymi które zjadła w tempie ekspresowym. Nagle usłyszała dzwonek do drzwi. Brudne naczynie odstawiła do zmywarki i poszła otworzyć. Przy drzwiach zauważyła stojące walizki. Kiedy otworzyła ujrzała Verdasa z torbą w ręce.

- A ty co tu robisz? - spytała zła.

- To ty nie wiesz? Będziemy razem mieszkać przez jakiś czas - uśmiechnął się.

- Nie chcę z Tobą mieszkać.

- Oj weź.. ja widzę jak się cieszysz.

- Taa.. taka jestem radosna, że chce mi się skakać najlepiej z mostu pod pociąg - powiedziała ironicznie.

- Przecież nie możesz mnie, aż tak nie lubić.

- A jednak. - powiedziała po czym usiadła na kanapie w salonie.

- Leon - powiedziała zadowolona Angie.

O bosz -,- Normalnie rzygam tęczą.

- Cześć Angie - powiedział miło.

- Zajmij się proszę nią pod naszą nieobecność.

- Dobrze.

- Sama się umiem sobą zająć - dziewczyna się wtrąciła.

- Nie sądzę - powiedział Leon.

- Skończ. Ty się dziwisz, że ja Ciebie nienawidzę? Jesteś zwykłym idiotą - powiedziała zła szatynka po czym udała się do swojego pokoju. Usiadła na swoim łóżku. Mam ich dość. Nagle do głowy przyszła jej pewna myśl. Muzyka - to coś co ją uspokaja. Wyjęła z pod łóżka swoją gitarę którą dostała od rodzicielki. Odkąd jej mama umarła dziewczyna nie używała tego przedmiotu. Kiedyś obie zawsze wieczorem siadały i grały i śpiewały. Kochały to robić. Gitara to jedyny przedmiot jaki został jej po mamie. Dostała ją w dziesiąte urodziny. Ostatni raz spojrzała na nią po czym schowała z powrotem na miejsce. Zdecydowała, że pójdzie się przewietrzyć. Założyła buty po czym wyszła na dwór. Kiedy była już na zewnątrz ujrzała Francesce stojącą obok państwa Verdas. Od razu do niej podeszła.

- Dzień dobry - skierowała w stronę rodziców Leon.

- Dzień dobry - powiedzieli z wielkimi uśmiechami.

- Francesca co ty tu robisz? - spytała ciekawa.

- Jadę z rodzicami do znajomych. - oznajmiła.

Szatynka oniemiała. Czyli ona jest siostrą Leona..? Nie wierzę...

- Ty jesteś siostrą Leona? - spytała zdezorientowana.

- Tak. Jesteśmy bliźniakami.

Ona jest od niego zupełnie inna.

- Nie wierzę.

- To uwierz.

- Francesca musimy już jechać - powiedział pan Verdas wkładający walizki do samochodu.

- Już idę tato. Do zobaczenia później - oznajmiła z wielkim uśmiechem i odeszła w stronę swojego ojca.

♥♥♥

Cześć wszystkim ♥

Jak widzicie Fran to siostra naszego Leonka ♥

Mam nadzieję, że rozdział wam się spodobał ;d

Czytasz - komentujesz - motywujesz <3

Do następnego <3

Adios misiaczki <3