Capitulo 16 [Amor que sobrevivira todo]

"Jeśli nie spróbujesz to nigdy nie dowiesz się czy było warto"

Rozdział dedykowany Ewelince Anonim <3333

(Teraz jest jakieś święto, więc jeszcze mają wolne ;p)

Violetta wstała w wyśmienitym humorze. Ciągle była wtulona w Leona. Uśmiechnęła się na myśl, że ma tak wspaniałego przyjaciela. 
- Hej księżniczko. Jak się spało? - z rozmyśleń wyrwał ją głos szatyna.
- Wspaniale, a Tobie? - spytała z uśmiechem.
- Dobrze.
- Leon, a ty... będziesz przy mnie zawsze?
- Oczywiście, a czemu pytasz?

- Nieważne.
- Violu powiedz.
- Po co chcesz to wiedzieć?
- Bo się o Ciebie martwię.
- Po prostu.. śniło mi się, że tak po prostu przekreśliłeś naszą przyjaźń. - powiedziała ze smutkiem.
- Nigdy tego nie zrobię.
Nie odpowiedziała.
- Ufasz mi?
- Co ma jedno do drugiego?
- Dużo. Ufasz?
- Tak.
- To uwierz, że nigdy Cię nie zostawię.
- Na pewno?
- Na pewno - uśmiechnął się.
- Dziękuję. - powiedziała z uśmiechem.

***

- Violu jak tam w domu? - spytała Angie.

- Nie udawaj, że Cie to interesuje.

- Interesuje.

- Jakoś nie widać.

- Ciągle jesteś zła, że wyjechaliśmy?

- A żebyś wiedziała.

- Przepraszam.

- U mnie dobrze. I skończmy wreszcie tą bezsensowną rozmowę - dziewczyna rozłączyła się i rzuciła telefonem o łóżku.

- Ej Violu.. co ty taka zła? - spytał Leon wchodząc do pokoju.

- Angie dzwoniła i pytała co u mnie.

- A to źle?

- Nie jest moją matką, żeby się tym interesować.

- Violu zrozum, że ona i Pablo chcą dla Ciebie dobrze. Myślisz, że kto inny tak po prostu nie wiedząc nic o Tobie wziął by cię pod swój dach?

Dziewczyna westchnęła.

- Nie. - odpowiedziała zgodnie z prawdą.

- Ona pokazała Ci, że zależy jej na Tobie to ty pokaż to samo.

- Nie potrafię.

Chłopak podszedł do niej i ją przytulił.

- Mnie polubiłaś, a byłem dla Ciebie wredny. A oni są dla Ciebie mili i chcą dla Ciebie jak najlepiej. I uwierz, że woleliby zginąć niż żeby tobie działa się jakaś krzywda.

- Skąd wiesz?

- Znam ich odkąd się urodziłem.

- A co jeśli mi nie wybaczą?

- Nie mają Ci czego wybaczać. Bo mimo, że jesteś u nich krótko to kochają i traktują Cię jak własną córkę.

- Tak myślisz?

- Tak i radzę Ci to przemyśleć..

Pocałował ją w czubek głowy. Ostatni raz na nią spojrzał, a następnie wyszedł z pokoju.

***

Szatynka siedziała na trawie po turecku. Od godziny wpatrywała się w jeden punkt. Na uszach miała słuchawki. Muzyka zawsze potrafiła ją odprężyć. Nawet w tej sytuacji. Kiedy jej słuchała zamykała się w swoim świecie gdzie może robić co zechce. Dodatkowo w tym miejscu mogła się odprężyć. Zaczęła myśleć o tym co powiedział jej Leon. Miał rację. Ona od początku była dla nich niemiła, a oni chcieli dla niej dobrze. A ona po prostu zachowywała się nie fair. Zdecydowała, że spróbuje to zmienić. Ale wiedziała również, że będzie musiała podjąć decyzję. To dziś Marco ma się dowiedzieć co postanowiła Castillo. W swojej głowie rozważała każde za i przeciw. W sumie nie miała nic do stracenia. Musiała przyznać, że brunet był dosyć miły, przystojny. Wiedziała, że musi podjąć decyzję. Nagle poczuła na swojej szyi czyjś oddech. Przestraszyła się. Szybko wstała i się odwróciła. Jej oczom ukazał się Marco.

- Cześć Violu - mówiąc to pocałował ją w policzek.

- Cześć. Przestraszyłeś mnie.

- Przepraszam... Podjęłaś już decyzję?

- Chyba tak..

- I...?

♥♥♥

Hola chicas/chicos <3

Przychodzę do was z rozdziałem 16 ;D

Ha Ha ;D

Jak myślicie? ;D

Co odpowie Violetta? ;D

Czytasz - komentujesz - motywujesz <3

Do następnego <3

Adios misiaczki <33