Capitulo 15 [Amor que sobrevivira todo]

"Chcę kogoś kto mnie wysłucha, nie wyśmieje, doradzi, wesprze, kto będzie kochał mnie całym sercem. Jeśli masz być na siłę to teraz odejdź, wolę nie mieć nikogo.."

Rozdział dedykowany  мα∂zιυś ♥ <333

Tak wiem, że masz mnie ochotę zabić za ten ich pocałunek xD

Pozwalam Ci na to :D XD

Brunet przybliżył się do dziewczyny po czym ją pocałował.

- Ja.. chyba wam przeszkodziłem - usłyszeli głos Leona.

Od razu się od siebie oderwali. Marco wstał z szatynki, a następnie pomógł jej wstać. Ona od razu skierowała się do swojego pokoju.  Weszła do pomieszczenia i trzasnęła drzwiami. Usiadła na łóżku i wzięła z szafeczki swój pamiętnik oraz długopis. Otworzyła notes na odpowiedniej stronie i zaczęła pisać.

Drogi pamiętniku!

Dzisiejszy dzień był miły, a zarazem dziwny. Pomiędzy mną, a Leonem jest dobrze. Przyjaźnimy się z czego bardzo się cieszę. Wiem, że mogę na niego liczyć. On zawsze wspiera mnie kiedy trzeba. Wczoraj z nim zasnęłam. I o dziwo w jego ramionach czułam się bezpiecznie. Jest wspaniałym przyjacielem. Myślałam, że kiedy tu przyjadę to nie będę miała nikogo. A jednak jest inaczej. Oczywiście w pozytywnym sensie.

Dziś poznałam brata Leona. Na początku był dla mnie wredny i za wszelką cenę próbował mi się chyba przypodobać. Potem oczywiście zaczął mnie przepraszać. Wybaczyłam mu bo w końcu każdy zasługuje na drugą szansę. Leonowi wybaczyłam i teraz jest moim przyjacielem. Wróćmy do Marco - bo tak ma na imię. Spędziłam z nim trochę czasu. Potem poszliśmy do kuchni żeby zrobić pizzę. Zaczęliśmy sypać się mąką. Ja zaczęłam uciekać, a on zaczął mnie gonić. Wyszło tak niefortunnie, że się przewróciliśmy. On się do mnie przybliżył i tak po prostu mnie pocałował. Nie wiem co mam o tym myśleć. Czy ten pocałunek coś dla niego znaczył? Czy on znaczył coś dla mnie? Czy to nie jest za wcześnie na związek? Mam 17 lat. I tak kiedyś musi nadejść ten czas. Muszę jeszcze raz się mocno zastanowić. I może wtedy podejmę decyzję. W sumie Marco nie jest taki zły. Jest przystojny, miły.., ale i tak muszę się poważnie zastanowić.

Westchnęła. Czemu życie musi być takie ciężkie? Odłożyła przedmioty na szafkę. Po chwili usłyszała pukanie do drzwi. Nie zdążyła powiedzieć "proszę", a do jej pokoju wszedł brunet.

- Violu możemy porozmawiać?

- A musimy?

- Tak.

- O czym chcesz porozmawiać?

- O nas.

- Ten pocałunek to był tylko przypadek.

- A dla mnie nie. Od początku mi się spodobałaś.

- Marco proszę Cię..

- Violu Ty też zrozum, że coś do Ciebie czuję. Zostaniesz moją dziewczyną? - złapał ją za ręce.

- Nie wiem czy to nie za wcześnie. Znam Cię tylko jeden dzień.

- A ja czuję jakbym znał Cię od zawsze. To odpowiesz?

- Zastanowię się. Daj mi czas do jutra. Dobrze?

- Okey.

- Dobranoc.

- Dobranoc - dał jej buziaczek w policzek po czym wyszedł z pokoju.

To będzie trudna decyzja...

Dziewczyna wzięła z szafki swoją niebieską pidżamę, a następnie udała się do łazienki w której wykonała wieczorne czynności. Gotowa do snu położyła się do swojego łóżka i przykryła kołdrą. Zamknęła swoje powieki, a po jakimś czasie Morfeusz zabrał ją do siebie.

- Ta przyjaźń nie ma sensu.

- Ale Leon czemu tak mówisz? - spytała ze łzami w oczach.

- Bo tak jest. - powiedział oschle.

- To nie wytłumaczenie. - po jej policzkach spływało coraz więcej łez.

- Dla mnie wystarczające. Nie dzwoń, nie pisz, nie odzywaj się do mnie jeśli spotkasz na ulicy. Po prostu zapomnij o mnie i o chwilach spędzonych razem. Żegnaj na zawsze - ostatni raz spojrzał na dziewczynę po czym odszedł...

Dziewczyna obudziła się cała spocona. Ten sen wydawał się taki realistyczny... Spojrzała na zegar stojący na szafce nocnej. Wskazywał godzinę 2.47. Nie umiała zasnąć. Przed jej oczami ciągle stawał jej ten sam obraz co we śnie. Wygramoliła się z łóżka. Po cichu wyszła ze swojego pokoju i skierowała się do pokoju szatyna. Delikatnie otworzyła drzwi i weszła do środka.

- Leon - powiedziała szeptem - Leon..

- Tak księżniczko? - powiedział zaspany.

- Mogę się położyć z Tobą spać? Bo nie mogę zasnąć - powiedziała smutna.

- Jasne. Chodź tu do mnie - wskazał na miejsce obok siebie.

Violetta podeszła do łóżka po czym położyła się obok swojego najlepszego przyjaciela. Przysunęła się do niego, a następnie wtuliła się w jego tors. Leon delikatnie pocałował ją w czubek głowy. Po jakimś czasie oboje spali.

♥♥♥

Hola chicas <3

Tak, tak xD

Możecie mnie zabić za pocałunek Marletty xD

Ale za to na końcu kawałek Leonetty ;d (jako przyjaciół oczywiście) ;D

Vilu miała zły sen ^^

Mam nadzieję, że rozdział wam się podoba... <3

... Bo mi nie XD

Czytasz - komentujesz - motywujesz <3

Do następnego <3

Adios miśki <3